تدویة

تدویة. [ ت َدْ ی َ ] (ع مص ) (از «دوو») در بیابان درآمدن . (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء). || بسوی بیابان رفتن و اقامت نمودن در آن . (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء) (اقرب الموارد). || بیابانی گفتن کسی را. (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء).