تدییث
لغتنامه دهخدا
تدییث . [ ت َدْ ] (ع مص ) رام کردن . (تاج المصادر بیهقی ). رام و نرم گردانیدن کسی را. (منتهی الارب ) (آنندراج ) (ناظم الاطباء) (اقرب الموارد) (المنجد). || مجرب ساختن روزگار کسی را. (المنجد). || دیوث گفتن کسی را. (منتهی الارب ) (آنندراج ) (ناظم الاطباء).
