تذییر

تذییر. [ ت َذْ ] (ع مص ) لویشه بر سر ستور کردن . (تاج المصادر بیهقی ). || بستن پستان ناقه را بپارچه تا از چوب پاره ها که بر پستان بندند آسیبی نرسد. (منتهی الارب ) (آنندراج ) (ناظم الاطباء). || آلودن سر پستان ناقه را به سرگین . (از منتهی الارب ) (از ناظم الاطباء). سر پستان شتر به سرگین آلودن تا بچه شیر نخورد. (از اقرب الموارد) (از آنندراج ). || سیاه کردن ِ علت ْ دندان را. (منتهی الارب ) (آنندراج ) (ناظم الاطباء) (اقرب الموارد).