تراب آلوده
لغت‌نامه دهخدا
تراب آلوده . [ ت ُ دَ / دِ ] (ن مف مرکب ) خاک آلوده . (آنندراج ) (ناظم الاطباء) :
پاک و صافی شو و از چاه طبیعت بدرآی
که صفایی ندهد آب تراب آلوده .
بوسه ازتشنه لبی سینه گذارد بر خاک
تا شد از خط، لب لعل تو تراب آلوده .
پاک و صافی شو و از چاه طبیعت بدرآی
که صفایی ندهد آب تراب آلوده .
حافظ.
بوسه ازتشنه لبی سینه گذارد بر خاک
تا شد از خط، لب لعل تو تراب آلوده .
صائب (از آنندراج ).
