ترانه گشتن
لغتنامه دهخدا
ترانه گشتن . [ ت َ ن َ / ن ِ گ َ ت َ ] (مص مرکب ) کمال شهرت یافتن . (ارمغان آصفی ). افسانه شدن . به کمال شهرت رسیدن . رجوع به ترانه شدن شود :
در کسوت اغیار چو بنمود رخ ، آن یار
این قصه در آفاق جهان گشت ترانه .
در کسوت اغیار چو بنمود رخ ، آن یار
این قصه در آفاق جهان گشت ترانه .
اسیری لاهیجی (از بهار عجم ) (از آنندراج ).