ترسگین
لغتنامه دهخدا
ترسگین . [ ت َ ] (ص مرکب ) خائف از خدا. متقی . زاهد. || خائف . ترسنده . بیم زده . وحشت زده :
کی مار ترسگین شود و گربه مهربان
گر موش ، ماژوموژ کند گاه درهمی .
کی مار ترسگین شود و گربه مهربان
گر موش ، ماژوموژ کند گاه درهمی .
(منسوب به رودکی ).