تزمخر
لغتنامه دهخدا
تزمخر. [ ت َ زَ خ ُ ] (ع مص ) در خشم آمدن و بانگ برزدن پلنگ . (از منتهی الارب )(ناظم الاطباء) (از المنجد) (از اقرب الموارد) (از متن اللغة). شکوفه آوردن و بلند شدن گیاه . (از متن اللغة). || امتلاء و اکتهال شباب . (از متن اللغة). انبوه شدن و بهم درپیچیدن درخت . (از متن اللغة).
