تزکزکلغتنامه دهخداتزکزک . [ ت َ زَ زُ ] (ع مص ) گرفتن ساز و سامان خود را. (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء). گرفتن زِکَّة خود را. (از اقرب الموارد). گرفتن زکه یعنی سلاح خود را. (از المنجد). گرفتن عده ٔ خود را. (از متن اللغة).
