تزیی
لغتنامه دهخدا
تزیی . [ ت َ زَی ْ یی ] (ع مص ) پوشش گرفتن و آراسته شدن . (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء). پوشش گرفتن . (از اقرب الموارد) (از المنجد): تزیا بزی القوم ؛ ای لبس کمایلبسون . (اقرب الموارد). تزیا بزی الصلحا؛ لباس نیکان گرفت . (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء).
