تساب
لغتنامه دهخدا
تساب . [ ت َ ب ب ] (ع مص ) از یکدیگر بریدن . (مجمل اللغة) (منتهی الارب ) (آنندراج ) (ناظم الاطباء). تقاطع. (از اقرب الموارد) (از المنجد). || یکدیگر را دشنام گفتن . (مجمل اللغة). یکدیگر را دشنام دادن . (منتهی الارب ) (آنندراج ) (ناظم الاطباء). تشاتم . (اقرب الموارد) (المنجد).
