تسبیح شمار
لغتنامه دهخدا
تسبیح شمار. [ ت َ ش ُ ] (نف مرکب ) کنایه از زاهد. (آنندراج ) (بهار عجم ) (ناظم الاطباء) :
غافل مشو از حلقه ٔ تسبیح شماران
زان دام بیندیش که از دانه گذارند.
غافل مشو از حلقه ٔ تسبیح شماران
زان دام بیندیش که از دانه گذارند.
صائب (از آنندراج ).
