تسغسغ

تسغسغ. [ ت َ س َ س ُ ] (ع مص ) درآمدن در خاک . (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء). داخل شدن در زمین . (از اقرب الموارد) (از متن اللغة) (از المنجد): ان لم یعقنی عائق التسغسغ، که مقصود در شدن در زمین است . (لیث از اقرب الموارد). || جنبیدن دندان ثنیه . (منتهی الارب ). جنبیدن دندان ثنایای کسی . (ناظم الاطباء) (از متن اللغة). || خلاصی یافتن از امری . (از متن اللغة) (از اقرب الموارد) (از المنجد).