تشییلغتنامه دهخداتشیی ٔ. [ ت َش ْ ] (ع مص ) برانگیختن کسی را بر کاری . (منتهی الارب ) (از اقرب الموارد). || نفرین کردن کسی را که خدا زشت گرداند روی او را. (منتهی الارب ) (از اقرب الموارد).
