تصایح
لغتنامه دهخدا
تصایح . [ ت َ ی ُ ] (ع مص ) بر یکدیگر بانگ زدن . (زوزنی ). یکدیگر را آواز دادن . (منتهی الارب ) (آنندراج ) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد). || کفتن نیام شمشیر. (منتهی الارب ) (آنندراج ) (ناظم الاطباء). تشقق غلاف شمشیر. (از اقرب الموارد).
