تصبر

تصبر. [ ت َ ص َب ْ ب ُ ] (ع مص ) شکیبایی کردن . (زوزنی ) (دهار) (منتهی الارب ) (آنندراج ) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد). || خود را بستم بازداشتن . (منتهی الارب ) (آنندراج ) (ناظم الاطباء). || بتکلف صبر کردن . (از اقرب الموارد) : و تصبر و اصطبار می برزیدند و بر چندان تعذیب و تشدید صبر و جلادت مینمودند. (سندبادنامه ص 329).