تضریةلغتنامه دهخداتضریة. [ ت َ ی َ ] (ع مص ) برآغالانیدن کسی را به چیزی و حریص کردن . (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد). || تافتن کناره ٔ جوال یا خرجین . (منتهی الارب ) (از اقرب الموارد).
