تطهم
لغتنامه دهخدا
تطهم . [ ت َ طَهَْ هَُ ] (ع مص ) کراهیت داشتن طعام . (تاج المصادر بیهقی ). ناخوش داشتن طعام را. (منتهی الارب ) (آنندراج ) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد). اندوهگین گردیدن از کسی . (منتهی الارب ) (آنندراج ) (ناظم الاطباء). || ناخوش داشتن صحبت کسی را. (منتهی الارب )(آنندراج ) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد): فلان یتطهم عنا؛ ای یستوحش . (منتهی الارب ) (اقرب الموارد).