تطهیر
لغت‌نامه دهخدا
تطهیر. [ ت َ ] (ع مص ) پاک کردن . (منتهی الارب ) (دهار) (غیاث اللغات ) (آنندراج ). پاک گردانیدن و از همین است تطهیر ختان . || ختنه کردن . (یادداشت مرحوم دهخدا) :
کار اوو تو تا گه تطهیر
کار طفل است و آن حجامش
شکرش در دهان نهد و آنگه
ببرد پاره ای ز اندامش .
و رجوع به تطهیر کردن شود. || شستن . (منتهی الارب )(ناظم الاطباء). غسل دادن چیزی به آب . (از اقرب الموارد). پاک کردن از معصیت . (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء).
- تطهیر سرائر ؛ عبارت است از لب ّ لباب و غایت علم سلوک . (کشاف اصطلاحات الفنون ).
- تطهیر قلب ؛ راه ندادن خیالات فاسد در دل . (انجمن آرا).
کار اوو تو تا گه تطهیر
کار طفل است و آن حجامش
شکرش در دهان نهد و آنگه
ببرد پاره ای ز اندامش .
خاقانی .
و رجوع به تطهیر کردن شود. || شستن . (منتهی الارب )(ناظم الاطباء). غسل دادن چیزی به آب . (از اقرب الموارد). پاک کردن از معصیت . (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء).
- تطهیر سرائر ؛ عبارت است از لب ّ لباب و غایت علم سلوک . (کشاف اصطلاحات الفنون ).
- تطهیر قلب ؛ راه ندادن خیالات فاسد در دل . (انجمن آرا).
