تطویح

تطویح . [ ت َطْ ] (ع مص ) انداختن کسی را در هواو هوس . || سرگشته و پریشان نمودن و آواره کردن در جهان و پریشان نمودن و آواره کردن و اینجا و آنجا بردن . || هلاک ساختن . (منتهی الارب ) (آنندراج ) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد). || به عصا زدن . (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء) (آنندراج ). با عصا زدن کسی را. (از اقرب الموارد). || فرستادن بجائی که از آن آمدن نتواند. (منتهی الارب ) (آنندراج ) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد).