تعاطف
لغتنامه دهخدا
تعاطف . [ ت َ طُ ] (ع مص ) بر یکدیگر مهربانی کردن . (زوزنی ) (از دهار). بر همدیگر مهربانی نمودن . (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء) (از غیاث اللغات ) (از اقرب الموارد) (از آنندراج ). || سر جنبانیدن در رفتار و نرم رفتن و خرامیدن . (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد).
