تعاوذلغتنامه دهخداتعاوذ. [ ت َ وُ ] (ع مص ) بهمدیگر پناه بردن قوم . (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء): اعتماد کردن قوم به یکدیگر وپناه بردن بعضی بر بعضی دیگر. (از اقرب الموارد).
