تعدا

تعدا. [ ت َ ع َدْ دا ] (از ع مص ) بمعنی ظلم ، در اصل این لفظ تعدی به یای تحتانی است مگر فارسیان به تصرف خوداکثر، یای الفاظ این وزن را بدون قاعده ٔ عربی به الف بدل نمایند چنانکه : تمنی و تولی و تجلی و تماشی راتمنا و تولا و تجلا و تماشا خوانند و این نوعی از تفریس است . (غیاث اللغات ) (آنندراج ). بجای تعدی استعمال شده است . (یادداشت به خط مرحوم دهخدا) :
روم ناقوس بوسم زین تحکم
شوم زنار بندم زین تعدا.

خاقانی .

دستش به نیزه ای که علی الرؤس اژدهاست
اقلیم روس را به تعدا برافکند.

خاقانی .

رجوع به تعدی شود.