تعویة
لغت‌نامه دهخدا
تعویة. [ ت َع ْ وِ ی َ ] (ع مص ) (از «ع وی ») خم دادن و پیچیدن حلقه ٔ بینی شتر و کمان را. (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد). || رسن تافتن . (منتهی الارب ) (آنندراج ) (ناظم الاطباء). || دروغ داشتن سخن کسی را و رد کردن . (منتهی الارب ) (آنندراج ) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد).
