تغافل داشتن
لغتنامه دهخدا
تغافل داشتن . [ ت َ ف ُ ت َ ] (مص مرکب ) غفلت داشتن . خود را بی خبر داشتن از چیزی . تغافل کردن :
کدام مطلب عالیست در نظر دل را
که بر مراد دو عالم تغافلی دارد.
و رجوع به تغافل و دیگر ترکیبهای آن شود.
کدام مطلب عالیست در نظر دل را
که بر مراد دو عالم تغافلی دارد.
صائب (از آنندراج ).
و رجوع به تغافل و دیگر ترکیبهای آن شود.