تغبیة
لغتنامه دهخدا
تغبیة. [ ت َ ی َ ] (ع مص ) پوشیدن . (منتهی الارب ) (آنندراج ) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد). فروپوشانیدن سر چاه و قرار دادن خاک برآن . (از ذیل اقرب الموارد). || کوتاه گردانیدن موی . || از بیخ برکندن موی . (منتهی الارب ) (آنندراج ) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد).
