تغتغه

تغتغه . [ ت َ ت َ غ َ ] (ع مص ) سخن واضح نگفتن . (منتهی الارب ). سخن گفتن بطریقی که فهمیده نشود و سخن واضح نگفتن . (ناظم الاطباء) (از دزی ج 1 ص 147). || آواز کردن : سمعت لهذا الحلی تغتغة؛ ای اصاب بعضه ُ بعضاً فسمعت صوته ُ. (از اقرب الموارد). || (ع اِ) آواز پیرایه . || آواز خنده . (منتهی الارب ) (آنندراج ) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد). || تنگی و درماندگی در سخن . (منتهی الارب ) (آنندراج ) (ناظم الاطباء).