تغشیة

تغشیة. [ ت َ ی َ ] (ع مص )چیزی در کسی پوشانیدن . (تاج المصادر بیهقی ). بپوشانیدن . (زوزنی ) (از اقرب الموارد). خویشتن را بجامه درپوشانیدن . (ترجمان جرجانی ترتیب عادل بن علی ) : بفرمود تا بزمگاه او به تعبیه ٔ خیول و تغشیه ٔ فیول بیاراستند. (ترجمه ٔ تاریخ یمینی چ اول تهران ص 332). || فروگرفتن و پوشیدن . (منتهی الارب ) (آنندراج ) (ناظم الاطباء). غشی اﷲ علی بصره تغشیة؛ پرده اندازد خدای بر چشم او و کور سازد. (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء). پرده انداختن . (آنندراج ). || مجامعت کردن . (ترجمان جرجانی ترتیب عادل بن علی ).