تغلیل

تغلیل . [ ت َ ] (ع مص ) بغالیه بیالودن . (زوزنی ). نیک غالیه بکار داشتن .(تاج المصادر بیهقی ). غالیه مالیدن بر موی کسی : غلله بالغالیة تغلیلا. (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء) (از آنندراج ). غالیه بر ریش مالیدن . (از اقرب الموارد). || منسوب بخیانت کردن کسی را. (منتهی الارب )(آنندراج ) (ناظم الاطباء). || غِلالة. (نوعی زیرپوش ) در زیر لباس پوشیدن . (از اقرب الموارد).