تفری
لغتنامه دهخدا
تفری . [ ت َ ف َرْ ری ] (ع مص ) شکافته شدن . (تاج المصادر بیهقی ) (زوزنی ) (منتهی الارب ) (آنندراج ) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد). یقال : تفری اللیل من صبحه . (منتهی الارب ) (از اقرب الموارد). || برآمدن و روان گردیدن چشمه . (منتهی الارب ) (آنندراج ) (ناظم الاطباء).
