تفل

تفل .[ ت َ ف َ ] (ع مص ) ناخوش شدن بوی تن از نابکار داشتن عطر. (از تاج المصادر بیهقی ). بدبوی گردیدن و بدبوئی که از ترک طیب باشد. (منتهی الارب ) (از ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد). || تفلت المراءة؛ خوشبوی گردید آن زن . (از اضداد است ). (ناظم الاطباء).