تفیئةلغتنامه دهخداتفیئة. [ ت َ ءَ ] (ع اِ) تفیئة الشی ٔ؛ هنگام آن چیز. (منتهی الارب ). وقت آن چیز و اول آن چیز. (ناظم الاطباء). || دخل علی تفیئة فلان ؛ ای اثره . (منتهی الارب ). درآمد در اثر فلان . (ناظم الاطباء).
