تفیدهلغتنامه دهخداتفیده . [ ت َ دَ / دِ ] (ن مف ) گرم شده . تابیده . دعصاء؛ زمین نرم تفیده به آفتاب . (منتهی الارب ). و رجوع به تف و تپ و تب و تاب و تفت و تفته شود.
