تقاوللغتنامه دهخداتقاول . [ ت َ وُ ] (ع مص ) با یکدیگر سخن گفتن . (زوزنی ). گفت و شنید نمودن و با کسی قول کردن . (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء) (از آنندراج ). تفاوض . (اقرب الموارد).
