تقحلز

تقحلز. [ ت َ ق َ ل ُ ] (ع مص ) بر زمین افتادن از بی تابی . (منتهی الارب ) (آنندراج ) (ناظم الاطباء). انصراع و انجدال : ضربه ، فتقحلز. (از اقرب الموارد).