تقطیب
لغتنامه دهخدا
تقطیب . [ ت َ ] (ع مص ) روی فراهم کشیدن . (تاج المصادر بیهقی ) (زوزنی ). آژنگ افکندن میان دو ابرو. || ترش نمودن روی را. (منتهی الارب ) (آنندراج )(ناظم الاطباء). || آمیختن می را. (منتهی الارب ) (آنندراج ) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد).