تقعیب

تقعیب . [ ت َ ] (ع مص ) قبه دار شدن سم اسب مانا به قعب . (منتهی الارب ) (آنندراج ) (ناظم الاطباء) (اقرب الموارد). || دور درشدن در سخن . (تاج المصادر بیهقی ). به تک رسانیدن سخن را و به مغ سخن رسیدن . (از منتهی الارب ) (آنندراج ) (ناظم الاطباء). || تقعیر سخن ؛ یعنی بیرون آوردن کلام از انتهای حلق ، یقال : ایاک و التقعیب ؛ ای تقعیر الکلام . (از اقرب الموارد). رجوع به تقعیر شود.