تقلیدی
لغت‌نامه دهخدا
تقلیدی . [ ت َ ] (ص نسبی ) منسوب و متعلق به تقلید. (ناظم الاطباء). پیرو. مقلد. کسی که بی تعقل و تأمل دنباله روی از دیگری کند :
مپذیر قول جاهل تقلیدی
گرچه بنام شهره ٔ دنیا شد.
از آن حکیم ، چو تقلیدی این سخن بشنود
به جهل گفت چه دانیم ما، مگر دارد.
مپذیر قول جاهل تقلیدی
گرچه بنام شهره ٔ دنیا شد.
ناصرخسرو.
از آن حکیم ، چو تقلیدی این سخن بشنود
به جهل گفت چه دانیم ما، مگر دارد.
ناصرخسرو.
