تقویت داری
لغت‌نامه دهخدا
تقویت داری . [ ت َ وِ ی َ ] (حامص مرکب ) نیرومند داشتن . توانا و زورمند داشتن :
نصرت این را به تربیت کاری
فلک آنرا به تقویت داری .
رجوع به تقویت و دیگر ترکیبهای آن شود.
نصرت این را به تربیت کاری
فلک آنرا به تقویت داری .
نظامی .
رجوع به تقویت و دیگر ترکیبهای آن شود.
