تقی الدین

تقی الدین . [ ت َ قی یُد دی ] (اِخ ) عباس بن احمدبن عبیدالربعی . از دانشمندان است . وی در سنه ٔ 605 هَ . ق . در دنیسر متولد شد و در علم پزشکی و ادب بحد کمال رسید و از دنیسر به مصر رفت و سپس به شام بازگشت و در دمشق اقامت نمود و در بیمارستان الکبیر النوری در دمشق خدمت کرد و او را اشعار لطیفی است . رجوع به عیون الانباء ج 2 صص 267 - 272 شود.