تلخی بردن

تلخی بردن . [ ت َ ب ُ دَ ] (مص مرکب ) سختی کشیدن . تحمل رنج و مشقت :
بشیرین زبانی توان برد گوی
که پیوسته تلخی برد تندخوی .

سعدی (بوستان ).

رجوع به تلخی و ماده ٔ بعد شود.