تلخ عیشی
لغت‌نامه دهخدا
تلخ عیشی . [ ت َ ع َ / ع ِ ] (حامص مرکب ) سختی زندگی . زندگی پرمصیبت . زندگانی ناگوار :
مبر تلخ عیشی ز روی ترش
به آب دگر آتشش بازکش .
چو تلخ عیشی من بشنوی به خنده درآی
که گر به خنده درآیی جهان شکر گیرد.
بر تلخ عیشی من اگر خنده آیدت
شاید که خنده ٔ شکرآمیز می کنی .
مبر تلخ عیشی ز روی ترش
به آب دگر آتشش بازکش .
سعدی (بوستان ).
چو تلخ عیشی من بشنوی به خنده درآی
که گر به خنده درآیی جهان شکر گیرد.
سعدی .
بر تلخ عیشی من اگر خنده آیدت
شاید که خنده ٔ شکرآمیز می کنی .
سعدی .
