تلقاعة
لغتنامه دهخدا
تلقاعة. [ ت ِ ل ِق ْ قا ع َ ] (ع ص ، اِ) مرد بسیارسخن . || لقب نهنده مردم را. (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد). || گول . (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء). احمق . (اقرب الموارد). || تلقاع . عُیبَة. (اقرب الموارد). رجوع به ماده ٔ قبل شود.
