تماسح
لغتنامه دهخدا
تماسح . [ ت َ س ُ ] (ع مص ) باهم راست شدن در سخن . (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء). تصادق . (اقرب الموارد). || باهم دست زدن در خرید و فروخت . (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد): تماسحوا علی کذا؛ تصافقوا و تحالفوا. (اقرب الموارد).
