تماشا داشتن

تماشا داشتن . [ ت َ ت َ ] (مص مرکب ) دیدن چیزهایی که لایق نگریستن بود. (ناظم الاطباء). درخور تماشا بودن . تماشایی بودن :
وجد صوفی شب معراج تماشا دارد
جلوه ٔ تیر در آماج تماشا دارد.

اشرف (از آنندراج ).

نوبهاراست و جهان سیر چمنها دارد
وضع دیوانه ٔ ما نیز تماشا دارد.

میرزا بیدل (ایضاً).

|| مشغول تماشا بودن :
نترسی که داری تماشا بباغ
که چون لاله از دل بسوزند داغ .

فردوسی .

رجوع به تماشا و دیگر ترکیبهای آن شود.