تمتی

تمتی . [ ت َ م َت ْ تی ] (ع مص از «م ت ت ») دراز شدن . (منتهی الارب ). تمطی . (اقرب الموارد). || اعتماد کردن و زیر پای نهادن تا ببرد آن را. اصله تمتت و لم یسمع. (منتهی الارب ). اعتمال در ریسمان برای بریدن آن و اصل آن تمتت است . (از اقرب الموارد).