تمشیغ
لغتنامه دهخدا
تمشیغ. [ ت َ ] (ع مص ) به گل سرخ رنگ کردن . (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء). بامشغ (طین الاحمر) رنگ کردن جامه را. (از اقرب الموارد). رجوع به تمشیق شود. || تلطیخ . (تاج المصادر بیهقی ). || آلوده و مکدر و معیوب کردن آبروی کسی را. (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد).
