تمکک
لغتنامه دهخدا
تمکک . [ ت َ م َک ْ ک ُ ] (ع مص ) مکیدن . (منتهی الارب ) (آنندراج ) (ناظم الاطباء). || ستیهیدن بر غریم و فی الحدیث : لاتمککوا علی غرمائکم ؛ ای لاتستقصوا. || مغز استخوان بیرون آوردن . (منتهی الارب ) (آنندراج ) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد).
