تنافیط
لغتنامه دهخدا
تنافیط. [ ت َ ] (ع مص ) پوست موی برکنده ٔ به آتش سوخته جهت خوردن . (ناظم الاطباء). موی برکندن پوست با قراردادن آن در آتش برای خوردن . یفعل ذلک فی الجدب . (از اقرب الموارد). منتهی الارب این معنی را در تنافط آورده . رجوع به تنافط شود.
