تنبیل

تنبیل . [ تَم ْ ] (ع مص ) سنگ استنجا دادن کسی را. (تاج المصادر بیهقی ) (منتهی الارب ) (آنندراج ) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد): نبلنی احجاراً للاستنجاء؛ ای اعطنیها. (اقرب الموارد). || تیر دادن . (منتهی الارب ) (آنندراج ) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد). نبلنی ؛ ای هب لی نبالا.(اقرب الموارد). || نبلت فلا بطعامی ؛ ای ناولته شیئاً بعد شی ٔ. (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء).