تندیازلغتنامه دهخداتندیاز. [ ت ُن ْدْ] (نف مرکب ) سریعالسیر. تیزتک . پرسرعت : نشست از بر باره ٔ تندیازهمی رفت با وی بسی رزمساز.فردوسی .